Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Elmaya dokunuyorum elmanın sesi havada Yukarı çıkıyorum dumanlı orman Aşağı iniyorum deniz kara delik Bir boşluk bulsam oradan çıkacağım Taşlar çın…
Benim memleketim yanar kavrulur şimdi Tarlalarda başaklar sararmıştır Yel esmez, yaprak kımıldamaz ağaçta İnsanları yağmur diye göğe el açmıştırBir bulut görünse…
Bir yere yaklaşıyoruz seninle Belki bilinmeyen bir Azak şehir Belki o, en sakin deniz kıyısı Belki de bir dağ yamacı kim…
karaya çekilmiş, çürümeye terk edilmiş yaşlı bir gemi iskeleti gibi direniyorum zamana şimdi kimsenin hatırlamadığı alelade bir törenle sudan çıkarıldım üstelik…
O vitrindeki bebeğin Annesi yok dedin anne Acıkınca kim meme verir Kim ninni söyler ona Altını kim değiştirir Ateşi yükselince Kim…
Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
Be sevdiğim seni benden ayıran Din iman bulmaya diyelim…
Halk Edebiyatı
Tanzimat Dönemi
Pek rengine aldanma felek eski felektir Zîrâ feleğin meşreb-i nâ-sâzı dönektir Yâ bister-i kemhada ya…
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörSon Kumaş Görmedim ilham atını Ben bu şiir sanatını Bir deli kızdan okudum Sanatı öğretti bana Ben de bu tezgahtan…
Toplumcu Gerçekçi Şiirler
Yeniciler
Yolculuk niyetinde değilim. Fakat böyle bir iş yapmaya kalksam Doğru İstanbula giderim. Beni bebek tramvayında…
1.Ah benim sevgim çiçek örneği Çarpılmışların kinini yeniler Beni alnımdan vurmak ister Saraların iftiraların gençliğiBilirim…
Giyilmemiş çamaşırlar nasıl kokar bilirsin, Sandık odalarında; Senin de dükkânın öyle kokar işte. Ablamı tanımazsın,…
susup bekleyerek yaşlanıyordu şeylerin uğultusu arasında içi ağırlaştıkça rüzgara çıkıyor siliyordu kendini durmaağrıya ………………..
binlerce pazartesi geçti ömrümde hangisiydi o çıkaramıyorum bir kiraz yediğimi hatırlıyorum kurtluydu demek oldukça eskibir…
Sonra o gider sesini yıkardı Telefonda saatlerce seviştiğinden O diye biri vardı galiba Ağzı da…
Fecr-i Ati Edebiyatı
-Çok kükremiş deniz, yine her dalga kalbime Bir korku serpiyor; kaçalım… Eyliyor hücum Her dalgadan…