Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Öldüğüm doğrudur Ama kan kaybından değil Sen kaybından
Efendiler, bakınız şu elimdeki kavalın Serâir-i nefehâtında ince, orta, kalın.Sadaları bulabilmem, hemen otuz sene ki, Olur, sebatıma sanatta şahidim belki.Nasıl mı…
İstanbul’da Üsküdar’lı bir kız var Bir tramvay durağında evleri Sarı kanaryalar, ak kanaryalar Öter balkonunda geceleri…Bulutsuz rüzgârlar gibi her sabah Bir…
Kalbine gömüp de dinmez acını Mutluyum deme hiç acırım sana Boş yere gizleyip gözyaşlarını Yanımda gülme hiç ağlarım sana Bir nehir…
Kuşlar vardır, cana benzer havalarda: Soğuksa kar, baharsa yaprak; Bir başına büyür toprakta ömrümüz, Güneşle yeşil elleriyle çıplak; -Uslu ayaklarla başlamış…
Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
Madem bizler çamurdan halk edildik, Sebep ne ki; Hak…
Tanzimat Dönemi
Âsâf’ın mikdârını bilmez Süleyman olmayan Bilmez insan kadrini âlemde insan olmayanZülfüne dil vermeyen bilmez gönül…
Yedi Meşaleciler
Tümünü Görçiçeğin rengi soldu, bitti şarkısı kuşun yol tenha, dal mecalsiz, su durgun tabut yapılan tahta, ev ev taşınan odun bahar,…
Toplumcu Gerçekçi Şiirler
Yeniciler
Kendinden birşeyler kattın Güzelleştirdin ölümü de Ellerinin içiyle aydınlattın Ölüm ne demektir anladımYer değiştiren ben…
(Rondo) Ben uyandım bir aşk demekti bu dünyada -Sesin, bir gülü bırakmak gibi birşeydi. Karaydım,…
İstanbul’dan ayva da gelir, nar gelir Döndüm baktım, bir edalı yar gelir, Gelir desen dar…
Sokakta giderken, kendi kendime Gülümsediğimin farkına vardığım zaman Beni deli zannedeceklerini düşünüp Gülümsüyorum.
her ağacın arkasından karşıma siz çıktınız öylesine çoktunuz ki bunaldım yalnızlıktan rüzgarınız esiyordu dağ taş…
Ne zaman seni düşünsem Bir ceylan su içmeye iner Çayırları büyürken görürüm…………………
Fecr-i Ati Edebiyatı
Ey Türk, ey güneş oğlu, Yurdun güzellik dolu; Toprağı gül kokulu Cennettir Anadolu. Dağ, yayla,…