Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Ölüm ilanları ve panzer seslerinden uzak Bir yaz geçti yabanıl koynunda doğanın Unuttuk bir zaman meyhanelerin arabesk Uğultusuyla sırnaşık kızlarını diskolarınAşkı…
Ünledin Gelmedi kimseler Kalabalık olurum sandınUsanırsan beklemeyi Gizle bile kendini Meş’um sorulardan Kimselerin bilmediğiBilmediği güzergâhtan Gâh seni gâh onu Yanıltıp secdalardanÇınlasa…
O IŞIKBen yoksam, biliyorum, ben sende yokuz.. Sen yoksan, biliyorum, sen bende yokuz.. Ve de gözlerimizde bir o ışık.. ki.. O…
Gittin Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı Dudaklarımızda sıradan sözcükler Vedalaşmayı bile beceremedik Son bir bakış kaldı arkanda…
Sarkilardan cikip geldi bir esmer ansizin Koyu renk gözleri cildirasiya hüzünlü Bir esmer geldi pencerelerden kapilardan Bir esmer geldi kokularla, baygin…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Seni boydan boya sevmişim, Ta Kars’a kadar Edirne’den. Toprağını, taşını, dağlarını Fırsat buldukça ovmuşum. Sen…
Ne zaman elleri zambakli padisah olursam Sana uzun heceli bir k………………..
Bir çift güvercin havalansa Yanık yanık koksa karanfil Degil bu anılacak şey degil Apansız geliyor…
Çocuk düşerse ölür çünkü balkon Ölümün cesur körfezidir evlerde Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların Anneler…
Ben miyim bu şeylerin sahibi? Kafamda bir çocuk var, meraksız. İç âlemim oyuncaktan farksız; Odam,…
Kimsede görmediğim bir şiir yüzü al ve akşamı aşıyor Eski bir tanrı gibi kendi dininde…