Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Boka düstü teresin da’vâsı Pezevenk bulmuş iken bin şâhit, Su kenef mahkemede kanunen Valinin agzina sıçtı Cahit!
Dayanamam birden gelirsen Güneş doğar gibi yavaş yavaş gel Gelişin yıkım gibi olmamalı Gelişin önceden belli olmalı Yağmurlara söyle geleceğin günüGeldiğinde…
en eski kelimeleriyle yağıyor çocuk seslerinden bu yağmur unutulmuş sözlerin üstünde çıkacak yangını bekliyoruz köyler var kulakları paslı çoğul cümleler kurarken…
Bilmezdim böylesine uzun olduğunu gecelerin Umutsuz günlerin hüznünü duymamıştım hiçUykumu böleceğini bu mutsuz düşüncelerin Bilmezdim sevda nedir tatmamıştım hiçKederlerin en insafsızı…
(Ölüm İlişkileri’nde yaşayanlara…) Bir gün, tıpkı karşılaştığımız gece benim olduğun yaşta, bana dönmek isteyeceksin; yüzünde solmuş kaç sabahın birikintileriyle, yorgun olmaktan…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Sur dibinde tek göz hanede odun kö………………..
suların çoğaltığı seslerden ürküyorum yorgunluk veriyor ürkü¹ alacakaranlık gibi anlamsız bir şey bir çoban kepeneği…
Ben eski zaman aşığıyım Sevda çeker düşünürüm ağlarım Bazen tilki kadar kurnaz bazen akılsız Bazen…
Silahlara veda Geceye rüyaya ve sana Yalnızlığın geyik gözlü köşesinden Düzenlerin çıkmazınaÇizdiğim resmin Saat kulesi…
İttim kapıyı girdim içeri cesurca ya da aptalca O ve çocuklardı dünya Yalnızlığım yitti Karşılığında…
Kapalıçarşıda, bir kuyumcu dükkânında Sol eline bir yüzük takmıştım. Senin entarin basmaydı. Benim elbisem pamuklu…