Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
‘İnsan insanın Kurdudur’ diyor Bir düşünür Ve ekliyor: ‘Bellum omnium cantra omnes’ Yani Yatkındır savaşa Birbiriyle herkes… Şu sonuç çıkar Bu…
teşekkür ederim baba, kırılgan bir yaz tozlu urbalar, gri bulutlar bıraktın bana taş duvarlar bıraktın, birkaç metre telörgü gözaltları kırışmış mor…
Ilkin ELIFBA’ydi Sonra ALFABE oldu Derken ABeCe Simdi de A.B.D.
Bir yalnızlık süresiyim ağrılı Suyu çekilmiş bir dereBen nereye bakıyorum galiba denize Bir kapı kapanıyor kakmalı bir kapı Güneş batmak üzere…
Şerefe kalkan bardaklar Şeref vermez şerefsize! .. Bre ayyaş dangalaklar Lazım değil şeref size! ..
Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
Bana gül diyorlar neme güleyim Ağlamak şanına düştü neyleyim…
Halk Edebiyatı
Tanzimat Dönemi
Bir katre içen çeşıne-i pür-hûn-ı fenadan Başın alamaz bir dahi bârân-ı belâdan Âsûde olanı dersen…
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörTaşında otlar biten şu sokakta yürümek. Bir bahçe duvarının kokulu gölgesinden. Uzakta, mektepteyken okuduğumuz şarkı. Su içmek o tasasız günle………………..
Toplumcu Gerçekçi Şiirler
Yeniciler
Ölüm daha kolaydır sevmekten, der ya Aragon Anla ki ölüme benzer sevmek. Sözcükler ki alevdir…
Gün usulca karardı pencerede, Gece oldu lambaya bakıyordum
İstanbul’un üstüne güneş doğdu, Çıktı silkinerek gecenin içinden, Kız gibi minareleriyle Süleymaniye, Sultanahmet, Sultan selim,…
Sevgilim, işte eylül Ve işte senin usul usul seğiren yüzün.Zaman ki sonsuzdur Bitmemiş………………..
Sanskritçeye çekilmiş atlar gibi geceleri o geceleri soyutlanmış uykular ağıyor parmaklarından
ağıdı önce söylenen sen nereye uçuyorsun, ağıdı önce söylenen ölüm korkusunu atar, sen nereye uçuyorsun…
Fecr-i Ati Edebiyatı
-Çok kükremiş deniz, yine her dalga kalbime Bir korku serpiyor; kaçalım… Eyliyor hücum Her dalgadan…