Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
-Dr. Mehmet Şen’e-Boynum kıldan ince ölüme -Değil mi ki şol illetten iğne ipliğe dönmüş bedenim- Ve ölüm ki, benim bu ölümlü…
sabah sabah bir uyandım bir uyandım sormayın çarşafım yeni ya biraz ondan bilindi güneşti camdan vuran serseri kılıklı kar bile yağsa…
sürpriz yok, özgelik sizlere ömür alışverişte gram kaçırmıyor dijital teraziler birebir ölçekli aşk kuramına göre yargılıyorlar oracıkta asıveriyorlar itiraz eden………………..
Makas düşünüyordu: ne çetindi görevi, kesmek, ufaltmak, kırpmak her şeyi; unutmuştu acımaktan gülümsemeyi taş kesilmiş yüreğin çelikleşen çığlığı.Ben de isterdim kendimde…
Gölgem ol ve beni izle Kimselerin bilmediği yerlere -Ne güzeldir ıslak kıyılar şimdi- Gülerek gidelim seninleBen senin gölgen olayım Durarak koşarak…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Kara yakındı önce, hem çok yakın, Elimi uzatsam tutardı. Yıldızsız teknemdi inip çıkan gece, Kurumuş…
Attım. Boyalar ne işe yarayabilir Yalnızlık için karadan başka Hangi rengi kullanabilirim Kuru masa, donuk…
Önü Kapalıçarşı; Arkası Mısırçarşısı…………………
Örtüldü hafızanın örtüsü Tasalarımın bittiği yerde. Yükseliyor simdi perde ‘Geri gelen saadet’ türküsüDevri tamam oldu…
Sokaktaki adamların gözlerinde yitik Nasıl oluyor bir türlü anlamıyorum Arada bir barış arada bir gökyüzü…
Şu senin bulutsu sesin var ya Uçtan uca tersyüz ediyor geceyi Yataklar var konuşmak için…