Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Sokakları geçen rüzgârın türküsünden Denizin kırık yapıtları içinden Dünyaya baktık. Ey insanoğlu! Kavrulmuş şehirler şaşırttı bizi Yıkılmış kalpler şaşırttı bizi Issız…
seni kimse anlamıyor Duygu yıkandığın su, yürüdüğün yol, omuzunda gezinen melek şemsiyende sayı saymayı öğrenen yağmur sarmaşık gibi yüzüne sarılan aynaseni…
Sılada sılasız kaldım; Suyum garip, aşım garip. Ben kendime gurbet oldum; İçim garip, dışım garip. Bayram diye insem düze, Düşman olur…
Zina bizim gıdamızdır diyenler Zina suç olmaktan çıktı… Ha gayret! Çağdaş etiketli şıllık bayanlar Boş durmak sizleri sıktı… Ha gayret! Bir…
Seni görünce ellerim titrer, Ayağım yere basmaz, Kalbim göğsüme sığmaz, Neden, nereden başlayacağım bilemem… Unuttum seni görünce. Konuşmayı bile… Hala inan…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Denizin kentini yaktım Vızıldayıp duran kafamın ortasında Denizin kentini yaktım Hurma şırıltılarıylaDenizin kentini yaktım Beni…
Oydu bir bakışta tanıdım onu Kuşlar bakımından uçarı Çocuk tutumuyla beklenmedik Uzatmış ay aydınlık karanlığıma…
Çadırımın üstüne yağmur yağıyor Saros körfezinden rüzgar esiyordu Ve ben,bir roman kahramanı Ot yatağın içinde…
Yan yana başlarımız yastığın üstünde, Neyi seyrederiz gözlerimiz yumulu! Yaklaştır kuşlarını uçurmuş yüzünü, Tut yüzüme…
Sabahları gün doğmadan uyanır Dilini yutacak olur içi kanlanır Gün boyu çalışır aydınlanır Kederini anlarsanız…
Uyandım ki ses içinde kalmışım Yüzüm gözüm ağzım burnum ellerim Aralanan deniz kapısının sesi bu…