Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
‘İnsan insanın Kurdudur’ diyor Bir düşünür Ve ekliyor: ‘Bellum omnium cantra omnes’ Yani Yatkındır savaşa Birbiriyle herkes… Şu sonuç çıkar Bu…
Nerde okumuştum, bilmiyorum kim söylemişti: ‘kimseye borcum kimseden alacağım yok’ diye. Tumturaklı bir cümleydi; tuhaftı da, ekonomik terimlerle dillendiriliyordu özgüven. Gerçekten…
Gönlümün zâviyesinden dedi bir pîr-i mugan, Gözünü yum, sağır ol, yut dilini, kes sesini! Bilenin ağzına önce sıçıyor kahpe felek, Sonra…
Ne güzel insanlar vardı eskiden. Çocukluğumuzu kaplamışlardı. Bize masal anlatırlardı Cinlerden, perilerden. Büyük anneler, büyük babalar vardı. O zaman hepsi uzaktı…
pencereyi kapama gök dolabilir içeri sen neyi görebilirsin ıslak bir bulutun ağışını mıpencereyi kapama kuş dolabilir içeri sen neyi taşıyabilirsin kırık…
Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
Bu dünyanın misali muazzam şara benzer Veli bizim ömrümüz…
Tanzimat Dönemi
Ne idim ben, ne tabii bir kız Belki sahrada rebii bir kızEn büyük zevkim, ümidim,…
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörBu rüzgar her vakit böyle esmeyecek. Gökte bulut, suda yelken, dalda çiçe………………..
Toplumcu Gerçekçi Şiirler
Yeniciler
1. Bir sadrazam ölmüş; faytonu yokuş aşağı Sirkeci’ye götürülüyor eller üzerinde. Kara bir gemiyle Ey………………..
O şimdi yalnızdır. Anasız,babasız, Şapkasız,elbisesiz. Her şeyi arkada bıraktı. Ne konuşacak arkadaşı, Ne okuyacak kitabı…
IBiliyorum, kolay değil yasamak, Gönül verip türkü söylemek yar üstüne; Yıldız ışığında dolaşıp geceleri, Gündüzleri…
Boğazından lıkır lıkır gecen Su suyun kıymetini bil Nedir ki bu mavilik deme Pencereden görebildiğin…
Örtüldü hafızanın örtüsü Tasalarımın bittiği yerde. Yükseliyor simdi perde ‘Geri gelen saadet’ türküsüDevri tamam oldu…
Yokuşu bitirince artık görünecektir Kırmızı cumbasıyla aşı boyalı evin Ellerini tutunca bir çocuk gibi sevin…
Fecr-i Ati Edebiyatı
-Çok kükremiş deniz, yine her dalga kalbime Bir korku serpiyor; kaçalım… Eyliyor hücum Her dalgadan…