Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Issızlığı içinde taşıyan kara ağaç Gecenin ısısı suyun gürültüsü ondan Uyanıp bakıyorum yaprakları ışıktan Dalları biçimini almış kollarımınYapraklarının altında deniz desem…
Aydedenin paltosunu Kim giydirir anne Gözlüğünü bastonunu Kim bulup verir eline Yıldızlar mı verir Yıldızlar Aydedenin Torunları mı anneAydedenin yemeğini Kim…
Hep seni sevdim Yaz kendini anlatırken yaprak yaprak Günler ne çabuk akıp geçti sevgilim Yüzyıllar geçti sanki aradan Yollar yollar boyunca…
Ay ışığı pencereden girende, Senden yana hayâl kurmak ne güzel. Ya bir otobüste, ya bir trende, Gurbet ilden sana varmak ne…
Sonra yürüdüm hiç geriye bakmadan Piyangocuları, kebapçıları, biracıları bırakarak Bacaklarının kalınlığını falan bırakarak.Kendimi s………………..
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Birincisi o incecik, o dal gibi kiz, Simdi galiba bir tüccar karisi. Ne kadar sismanlamistir…
Bu kuklaların kukla olmadığı besbelli Ne söyledilerse tıpıtıpına gerçek besbelli Altın saçlarını yana atışı yok…
Sokağı beğendim mi bir bakıp pencereden Çıkıp gitmek olmalı özelliğim bu benim Senin durman, küçük…
Bende tarçın sende ıhlamur kokusu Yürürüz başkentin sokaklarındaBir nehir şu tutuk konuşan cumartesi Üstünde iki…
Kuşlar geçer bulutun üstünden Yağmur yağar bulutun üstüneKuşlar geçer trenin üstünden Yağmur yağar trenin üstüneKuşlar…
Yosun kokusu Ve bir tabak karides Sandıkburnu’nda