Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Zahirinden kapı, girsek içine in gibidir, Levhasında yazılan Seyr-i Sefâin gibidir. Ruh-ı Nuh anlayamaz daire mi, naire mi? Bir dolaptır akıl…
Üflerim Şiirin tüm gizini kulaklarına Havalanır birden aklın Akşamlar akar dudaklarına Oturursun ortasına akıntının Tut ki bir aşklığına çıldırdın. Sokul yanıma…
GİBİSözlüklerde aradım, yorgun, yıpranmış sözü; Zıtlarla benzerleri koynunda barındıran.. Tüm öbür sözcüklerle eş-anlam’lı: GİBİ’ydi. Alıştığından kolay-benzetme’lere, gözü (Komşusuna nur-topu bir oğlan…
Günlerden bir Pazar dı ayrılıp gittin Ne bir haber bıraktın ne veda ettin Son defa sarılmadan nasıl terkettin Yüreğim kan ağlar…
Yalnızlığa düştük mü gümüş rengi bir zaman Çığlık çığlığa geçer o suskun aynalardan.Karanlık gecede söz bir kirpik gibi ışır Bakışır can…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Durakta üç kişi Adam kadın ve çocuk Adamın elleri ceplerinde Kadın ç………………..
Bekliyorum; Öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın!
Böyle gece yarısından sonra Ne diye ışık yanar bu dağ evinde? Ne yaparlar acaba içerdekiler?…
-Ne yapıyorsun? Yeryüzünün yaşına çalışıyorum…………………
Balıklar için deniz lazım, Sevişmek için işsiz olmak Ve geceleri yatakta Duymamak için tabanların sızısını…
IIGelin gülle başlayalım atalara uyarak Baharı koklayarak girelim kelimeler ülkesine Bir anda yükselen bir bülbül…